Podopieczni

Julka przyszła na świat 10 lipca 2008 roku, była śliczną i zdrową dziewczynką. W szóstym miesiącu
jej życia wystąpiły pierwsze napady. Po wielu miesiącach badań stwierdzono u Julki padaczkę 
lekooporną. Mimo choroby, rozwijała się prawidłowo, przynajmniej nam tak się wydawało. 
Rozumiała co się do niej mówi, a nawet sama zaczęła wypowiadać pierwsze słowa. Gdy miała półtora 
roku wystąpiły u niej kolejne serie napadów. Od tego momentu życie Julki to wędrówka między 
domem, a szpitalami. Napady spowodowały, że Julka nie była już taka jak kiedyś. Zamknęła się w 
sobie, przestała mówić, zwracać uwagę na otaczających ją ludzi, komunikować się. Mijały kolejne  miesiące, nikt nie umiał nam powiedzieć co się z nią dzieje. Padały różne odpowiedzi - to choroba,  różnorodne leki przeciwpadaczkowe powodują jej stan, a kolejne badania i diagnozy wykluczały się  wzajemnie. Do dnia dzisiejszego napady nie ustąpiły, nadal męczą to małe ciałko, z różnym stopniem 
nasilenia, czasami są tak silne, że bywa to dla niej niebezpieczne? Kilka lat badań i obserwacji daje  kolejna diagnozę - autyzm. Julka mimo, że zbliżają się jej 6-te urodziny, nie mówi. Zamknęła się  w swoim świecie, a my każdego dnia walczymy o to by wróciła do nas. Ta walka wymaga bardzo  intensywnej terapii, dzięki której uczy się z nami komunikować. Lekooporna padaczka nie pomaga 
nam w tej walce, ale jest szansa  w najbliższym czasie Julka będzie miała wszczepiany stymulator  nerwu błędnego. Wymagać to będzie stałego kontaktu z neurologiem i dalszej rehabilitacji:  psychologa, logopedy, pedagoga i terapeuty. Niestety możliwości finansowe rodziców i najbliższej 
rodziny przerastają koszty terapii, dlatego w imieniu Julki prosimy o pomoc.

Dajmy Julce szansę  chociaż częściowego powrotu do normalności.